Τρέλα, αρρώστια ή αναπηρία;

Από το πολύ καλό mental health survivor blog "because...", ένα προσωπικό σχόλιο για την ψυχ. ασθένεια, την προκατάληψη, και το αν η τρέλας (madness) διαφοροποιείται για τα ίδια τα άτομα από την αρρώστια ή την αναπηρία.
Ποιά είναι η τρέλα και ποιά η αναπηρία;

I copied this from the press release for the British Social Attitudes Survey which was released yesterday. You can download the pdf press release from the National Centre for Social Research website which provides a lot of interesting reading on a wide range of topics. The most commonly reported topic seems to have been about whether people identify as British or as Scottish, English, Irish, Welsh etc. But interesting as that is, it is a bit off topic for this blog, so let's go to look at what the survey tells us about perceptions of disability, in particular perceptions of 'mental illness' as a disability.

SURVEY REVEALS WIDESPREAD PREJUDICE AGAINST DISABLED PEOPLE

Most people (75%) think that there is prejudice against disabled people in Britain today – but according to the latest British Social Attitudes Report, only 25% think that there is a lot of prejudice. At the same time, the survey respondents actually express views which indicate quite widespread prejudice.
What’s more, there is considerable confusion about what constitutes disability: more than a half of respondents don’t think of schizophrenia as a disability; and nearly a third think that someone who is temporarily on crutches with a broken leg is disabled. The latter does not fall under the definition used in the Disability Discrimination Act (DDA).
The Report from NatCen finds that there is widespread unease at the prospect of coming into contact with some types of disabled people:
• Only 29% of respondents say that they would feel very comfortable if someone with schizophrenia moved in next door (even if they knew that the condition had been successfully managed for several years).
• Only 19% say that they would feel very comfortable were a person with schizophrenia to marry a close relative of theirs.
• While this sort of prejudice is most pronounced for mental health impairments, it is also evident for other impairments: for example only 21% of respondents say that they would be very comfortable if a close relative married someone with a long-term health condition like MS or severe arthritis, and only around half (51%) would be very comfortable with their relative marrying a blind person.
Knowing disabled people has a consistent impact in reducing prejudice. People who have first or second hand experience of disability tend to perceive prejudice to be more widespread and to hold less negative attitudes towards disabled people.
For example, 82% of people who don’t know anyone who is disabled say that they would not feel very comfortable with someone with schizophrenia moving in next door, compared with 71% of people who know someone who is disabled and 62% of people who are themselves disabled.
Author John Rigg comments: ‘Policies aimed at integrating disabled people more closely into society not only help disabled people themselves, but serve to reduce prejudice in the long term by fostering greater contact between disabled and non-disabled people.’
The legal definition of disability in the DDA is any person who has a physical or mental impairment or long-term health condition, which has a substantial and long-term adverse effect on their ability to carry out normal day-to-day activities.
But the Report shows that the general public has a narrower view of what constitutes ‘a disabled person’, one that is focused on physical impairments:
• Only 48% of respondents think someone with schizophrenia is disabled; just 44% think that someone with cancer or an older person who requires a hearing aid is disabled; and only 25% think that someone with a severe facial disfigurement is disabled. All of these conditions are likely to fall under the legal definition.
• In contrast, 31% of respondents think that a person with a broken leg who uses crutches while it heals is disabled – a temporary condition that is not covered by the DDA.
Government and campaigning organisations need to be aware that simply referring to ‘disabled people’ will not necessarily mean the same to the general public as the legal definition.
ENDS
This summarises ‘Disabling attitudes? Public perspectives on disabled people’ by John Rigg, in British Social Attitudes: the 23rd Report – Perspectives on a changing society, published by Sage for NatCen.

Lots to chew over here - I know that a survey a few years ago (can't remember and no time to check just now!) that most people with long term mental health problems did not identify as disabled but as ill.

And what about those of us with recurrent or fluctuating conditions which might not fit in the time frame of the legal definition - e.g. seasonal affective disorder which can incapacitate someone severely for a few months but not affect them at all the rest of the year?

Or those of us who are stable for a couple of a years at a time (perhaps on medication) but then have a period of mental distress - our diagnosis stays with us when stable, and so does the stigma, but if we are lucky not to have bad side-effects, we may not feel we are disabled by the condition?

And what about the attitudes of other disabled groups to people with mental health problems? I know it was an issue for me once when I was involved with some disabled people, the attitude was that "though our bodies might not work, there was nothing wrong with our minds". But what about those of us who have minds which have something wrong with them? (When I think about this, I wonder whose mind doesn't, but hey, let's not go there right now.)

What is hopeful is that these attitudes are being explored and challenged and worked around. There is a process going on which is encouraging.

I think of myself more and more as disabled rather than "ill" and find this a more empowering and hopeful view of my depression/bipolarity/personality disorder/mental-ness. It is about accepting and accommodating and working around and getting support more than seeking treatment and cure. There is no magic wand for me but there is hope that I live a good life, as I understand it, and more and more, despite the low moods and the paranoia and fatigue and all that stuff, I do live a good life.

Now that I think about it, if I did not care about how I live and how I relate, I would not have so many low moods nor would paranoia strike me so often - so perhaps these 'symptoms' are really signs of my commitment to living. Not just to being alive but to living fully. It doesn't feel like it at the time, but maybe, maybe...

because...: Mad, ill or disabled?

Μερικοί Ψυχολόγοι και Γιατροί αντιδρούν στην Τηλεοπτική Βία...

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ τονίζουν ότι το έλλειμμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης μάς οδηγεί σε κόσμο βαρβαρότητας

SOS για τα «παράθυρα» της βίας

Τριάντα τρεις επιστήμονες, κυρίως ψυχίατροι και ψυχολόγοι, με επιστολή τους κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον τρόπο που ορισμένα ΜΜΕ παρουσιάζουν τη βία και τις συνέπειες στην κοινωνική συγκρότηση. Οπως τονίζουν:

Ολο και πιο συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας τραγικά γεγονότα της καθημερινής ζωής, η παρουσίαση της βίας είναι επίσης όλο και πιο συχνή.

Ο τρόπος που χειρίζονται τέτοια συμβάντα ορισμένα από τα ΜΜΕ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

1. Βομβαρδίζουν, στην κυριολεξία, τον ψυχισμό με εικόνες, πληροφορίες, αισθήσεις οι οποίες είναι και πρόωρες και υπέρογκης μάζας, για τις δυνατότητες επεξεργασίας και απορρόφησής τους από τα παιδιά και τους εφήβους.Η εικόνα του κόσμου που δημιουργείται είναι: ότι δεν είναι ασφαλής· ότι είναι, εξ ορισμού, επικίνδυνος και βλαπτικός...

2. Υποβάλλουν την ιδέα ότι ανάμεσα στον χώρο της απόλυτης ελευθερίας, δηλαδή στις επιθυμίες και τη φαντασία μας, από τη μια, και τη δυνατότητα και το επιτρεπτό της υλοποίησης, από την άλλη, δεν υπάρχει διαφορά... Πράγμα που σε ασυνείδητο, αλλά και σε συνειδητό επίπεδο μεταφράζεται ως παντοδυναμία των επιθυμιών μας.
Σε μια τέτοια περιρρέουσα ατμόσφαιρα γιατί να εκπλήσσονται κάποιοι -υποκριτικά;- με τις πράξεις βίας καθώς και με τη διάδοσή τους;

3. Μέσω της δημόσιας έκθεσης του ιδιωτικού πόνου παρεμποδίζονται οι διαδικασίες του φυσιολογικού πένθους... Είναι αδύνατον να το μοιραστεί κανείς πραγματικά με χιλιάδες τηλεθεατές και αναγνώστες. Η δημόσια έκθεση, μαζί και με την εμπορική και ηδονοβλεπτική εκμετάλλευση που υφίσταται το άτομο, το μόνο που «πετυχαίνουν», εκτός από ένα 15λεπτο «προσωπικής δόξας» και την ψευδαίσθηση ότι μοιραζόμαστε κάτι, είναι: παρεμποδίζουν τις φυσιολογικές διαδικασίες του πένθους και απλά εκτονώνουν και απωθούν τον πόνο, με συνέπεια τη συσσώρευση παθογόνων στοιχείων στον ψυχισμό.Οι παραπάνω επιπτώσεις δεν αφορούν μόνο τους ανήλικους. Τα καθημερινά μικρά και μεγάλα πλήγματα σε συνειδητό και ασυνείδητο επίπεδο «σπάνε» την αντοχή και τη συνοχή του ψυχισμού και ενσταλάζουν ανασφάλεια και λογικές παντοδυναμίες και ανομίας και στους ενήλικους.Το ότι τα φαινόμενα αυτά γνωρίζουν έξαρση τα τελευταία 10-15 χρόνια δεν σημαίνει ότι παλαιότερα υπήρχε η «παλιά, καλή αγγελική» Ελλάδα, χωρίς βία και διαστροφικές καταστάσεις.

Η «παραδοσιακή» οικογένεια, η οποία ευτυχώς αρχίζει να απομυθοποιείται, εμπερίκλειε στον τρόπο δόμησης και λειτουργίας της τρομακτική βία... Και ιδιαίτερα απέναντι στις γυναίκες και τα παιδιά. Ακόμη, η «παραδοσιακή» κοινωνία, με τη λογική της φάρας και του κλειστού κύκλου των «δικών μας», υπέτασσε, επί κοινής εξοστρακισμού, τις ατομικές επιθυμίες και τη διαφορετικότητα...Ετσι, στην αναζήτηση λύσης στα σημερινά ζητήματα θα ήταν λάθος να επιθυμούμε την επιστροφή σε ένα «αγνό» παρελθόν. Αυτό, εξάλλου, δεν υπήρξε ποτέ. Είναι μια παρελθοντολάγνα φαντασίωση..

Από την άλλη η «καθημερινή» και η επαγγελματική μας εμπειρία καταδεικνύει ότι στο «σήμερα» δεν είναι όλα για «πέταμα». Οι άνθρωποι που αναζητούν μια υπεύθυνη, συνειδητή θέση στην κοινωνία είναι όλο και περισσότεροι. Αναζητούν την εκδήλωση της ατομικότητάς τους, σε συσχέτιση κι όχι σε αντιδιαστολή με το σύνολο. Τους συναντά κανείς στις «μικρές» στιγμές της καθημερινότητας -και φυσικά όχι στις αρένες κάποιων ΜΜΕ...Σε σχέση με τις ευθύνες της οικογένειας:Ενας μεγάλος αριθμός γονιών, που δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, είναι αναγκασμένος να λειτουργήσει έτσι λόγω της οικονομικής ανέχειας, όπως επίσης και λόγω των ανεπαρκειών του εκπαιδευτικού συστήματος. Τα υπερφορτωμένα προγράμματα δεν είναι πάντα αποτέλεσμα του μικροαστισμού των γονιών. Είναι απόλυτο και αυθαίρετο να τοποθετούνται όλοι οι γονείς σε μια κατηγορία. Το φαινόμενο έχει πολλαπλές όψεις.Ακόμη, ένα χαρακτηριστικό άγχος πολλών σημερινών γονιών είναι το να μην επαναλάβουν τα δεσποτικά, καταπιεστικά στοιχεία του παρελθόντος. Και αυτό είναι αξιόλογο στοιχείο ανέλιξης των συνειδήσεων. Ομως κάτω από το βάρος αυτού του άγχους, μέσα σε συνθήκες που προάγουν την έλλειψη ορίων, η κατάσταση ορισμένες φορές εκτινάσσεται στο άλλο άκρο. Δηλαδή, στο να μην τίθενται όρια. Αυτή η κατάσταση φυσικά σε ένα πρώτο επίπεδο και «βολεύει» και αρέσει στα παιδιά. Ομως, τελικά, αφήνει το παιδί χωρίς αίσθηση ορίων και ως εκ τούτου δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας... Επιπλέον η έλλειψη ορίων συμβάλλει στην εγκαθίδρυση της λογικής τής παραβατικότητας.

Παράλληλα, στο θέμα που συζητάμε, η ευθύνη και η συμμετοχή του κάθε πολίτη είναι σημαντική. Μπορούμε να κλείσουμε την τηλεόραση. Να πούμε όχι στις καταναλωτικές απαιτήσεις των παιδιών... αλλά και του εαυτού μας. Να συγκρουστούμε κάποιες φορές με τα παιδιά (ρόλος του γονιού είναι και η κατανόηση, η αγάπη αλλά και το «όχι»). Μπορούμε να αρνηθούμε να εκθέσουμε τον πόνο μας και τον εσωτερικό μας κόσμο στην κοινή θέα και να ψάξουμε να ξαναβρούμε τους φίλους και τους γείτονες σε καθημερινές συναντήσεις και γιορτές. Αυτές είναι «μικρές» καθημερινές αλλαγές που μπορούν να γίνουν.Οι πρακτικές που αναφέραμε παραπάνω είναι διαστρεβλωμένος, παθολογικός ναρκισσισμός.Αυτό το γενικότερο πνεύμα και οι πρακτικές βάλλουν και διαρρηγνύουν τη σφαίρα του φυσιολογικού ναρκισσισμού, δηλαδή το θεμελιακό επίπεδο οργάνωσης του ψυχισμού των ατόμων. Ως φυσιολογικός ναρκισσισμός εννοείται μια επαρκώς ανθεκτική και ευλύγιστη οργάνωση του ψυχισμού...Οι πρακτικές αυτές βάλλουν επίσης την κοινωνική συνοχή, τα θεμέλια της κοινωνικής συγκρότησης. Δηλαδή τον ελάχιστο απαιτούμενο βαθμό αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, σεβασμού και ευνομίας, ώστε να υπάρχει κοινωνία ανθρώπων. Η σημερινή κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στο να είμαστε οι βάρβαροι του αύριο. Πλάσματα και σχέσεις ψυχρές, ωμές, πραγματοποιημένες, σκληρές και άνομες. Ενας εμφύλιος πόλεμος όλων εναντίον όλων. Το δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι: ανθρώπινη κοινωνία ή βαρβαρότητα.

Υπογράφουν οι:

Αθανασιάδη Χριστίνα, λογοπεδικός, Αντζελ Αλβέρτος, αναισθησιολόγος, Αλεξανιάν Γιάννης, ειδικευόμενος καρδιολόγος, Αποστολάκου Ελένη, παθολόγος, Βαρτζέλη Νάγια, πνευμονολόγος, Βελονάκης Γιώργος, γιατρός, Γέρου Εφη, ψυχολόγος, Γιακράς Μάκης, ψυχίατρος, Δικαιάκος Μιχάλης, ψυχίατρος, Διονυσόπουλος Θοδωρής, ψυχίατρος, Ζεΐκου Εβελίνα, ψυχολόγος, Θεοδωρόπουλος Τάκης, ψυχίατρος, Καλαμπόγια Πόπη, ψυχολόγος, Καλύβης Γιώργος, λογοπεδικός, Κοσμοπούλου Ολγα, παθολόγος, Κρυσίλας Χρήστος, ψυχολόγος, Λάλος Προκόπης, ειδικευόμενος ψυχίατρος, Μαγκλάρη Μαρία, ψυχολόγος - δραματοθεραπεύτρια, Μάτσα Κατερίνα, ψυχίατρος, Μανωλικάκη Μαρία, ψυχίατρος, Μεγαλοοικονόμου Θόδωρος, ψυχίατρος, Μερκλ Κριστίνε, ψυχολόγος, Μπουρνιά Μάρθα, παιδοψυχίατρος, Νικολαΐδης Γιώργος, ψυχίατρος, Οικονομίδης Δημήτρης, ψυχίατρος, Παπανδρέου Χρήστος, επιμελητής Δομών Πρόνοιας, Παπανικολάου Πάνος, νευροχειρουργός, Παράσχη Ευγενία, λογοπεδικός, Πλέσια Ελένη, αναισθησιολόγος, Πλάτη Μαρία, ψυχολόγος, Σιώκου Μένη, ψυχολόγος, Σταματογιάννη Δάφνη, ψυχολόγος, Σακελλαρόπουλος Παναγιώτης, καθηγητής Ψυχιατρικής - Παιδοψυχιατρικής.

Ελευθεροτυπία - Απογευματινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

H ιδεολογική λειτουργία των ΜΑΤαζήδων: ψέμμα ή πραγματικότητα;

Αυτές τις μέρες ήθελα να ποστάρω για τις σκηνές με τις μάχες έξω από το ΕΜΠ, στην Πατησίων και την Στουρνάρη.

Που μας δείχνουν ντέ όλα τα κανάλια, ως δικαιολογία για την προώθηση της κατάργησης του ασύλου. Σε συνεχή επανάληψη.

Κυριακή σήμερα και αφού τελείωσε το πολυ καλό συνέδριο για τις ταυτότητες και τη μετανάστευση, βρήκα λίγο χρόνο να οργανώσω τις σκέψεις μου.

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σε ένα από αυτά τα πλάνα, εικονίζεται ένας ΜΑΤατζής να τρέχει θαραλλέα προς το πεδίο της μάχης, την είσοδο του πολυτεχνείου επί της Στουρνάρη, και  αντί να συμμετάσχει σε αυτή, πχ πετώντας δακρυγόνο ή/και πέτρα (ακόμη και συλλαμβάνοντας κάποιον/α), να επιτελέσει ας πούμε την εργασία για την οποία τον πληρώνω εγώ και όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες (βλ. Μονάδα Αποκατάστασης Τάξης, χαχαχα) ηρωϊκά να διασώζει μια εμφανώς καιόμενη (ή καμμένη) ελληνική σημαία, την οποία και φέρνει προς την πλευρά των συναδέλφων του και των δημοσιογράφων/εικονοληπτών . Ένας συνάδελφός του δε, τον χτυπά επιτιμητικά στην πλάτη, σαν να του λέει "καλά έκανες, μπράβο".

Αυτή την εικόνα προσέλαβα εγώ από τις τηλεοπτικές ειδήσεις.

Και από αυτή ήθελα να γράψω ένα λάβρο σχόλιο για τους ΜΑΤατζήδες που επιτελούν περισσότερο ιδεολογική λειτουργία και αντί να προασπίζουν το άσυλο από "εξω-πανεπιστημιακούς" "γνωστούς/αγνώστους" (ενδιαφέρουσες τηλεοπτικές πλάνες), προτιμούν να διασώζουν τη καιόμενη σημαία, ώστε να μας δείξουν ότι ενδιαφέρονται για τα ιδανικά που αυτή αντιπροσωπεύει και δεν τα αφήνουν στην ασυδοσία των "γνωστών/αγνώστων". Το κράτος υπάρχει, και τα ΜΑΤ μας προστατεύουν. Αποκαθιστούν την Τάξη! Νά, σώζουν και τη σημαία από τους αλήτες. Ήθελα να γράψω ότι η αστυνομία προστατεύει το έθνος και φροντίζει να μην τραυματιστεί το αγωνιστικό και πατριωτικό του φρόνημα από τους αναρχικούς, όπως το 1995 (θυμάστε, μέχρι και μηνύσεις είχαν γίνει τότε εναντίον του Β. Διαμαντόπουλου και του Α. Χρύση).

Μάλιστα, είχα παρατηρήσει ότι κάποια κανάλια (δε θυμάμαι ποιά) γράφανε κατά τα προηγούμενα συλλαλητήρια ότι οι "αναρχικοί (τολμάνε να) καίνε τη σημαία" ως διακύβευμα για να δικαιολογηθεί η δράση της αστυνομίας, με τους τόνους χημικών και τις προληπτικές προσαγωγές, ξυλοφορτώματα, αλλά και τη νομοθέτηση της παρακολούθησης με τις κάμερες.

Και θα έγραφα: τι να δείχνει αυτή η πράξη του "οργάνου", ότι ενήργησε αυτόβουλα γιατί ως πατριώτης δεν άντεξε να βλέπει το σύμβολο του έθνους να καίγεται από κάποιους "αλήτες" και πήρε την απόφαση να ριχτεί στο πεδίο της μάχης για να την σώσει, ή ότι πήρε οδηγίες από τον επικεφαλής: "Ρε μπάμπη/σάκη/λάκη (no offence, βέβαια) πάνε να σώσεις τη σημαία που καίνε αυτά τα κωλόπαιδα, να φανεί ότι κάνουμε και εμείς κάτι, είναι οι κάμερες εδώ". Είναι όργανο/ακούνητο στρατιωτάκι (heil Βύρωνα) ή είναι συνειδητός πατριώτης αστυφύλαξ (δώστε βάση στους συνειρμούς της λέξης) και εθνικός ήρωας;

Η πράξη του (μπροστά στις κάμερες) τι να θέλει να μας πει άραγε;

Τα ΜΑΤ κάνουν έργο και διασώζουν τα σύμβολα του έθνους, που τα τραυματίζουν οι αναρχικοί, ενώ οι κακοί πολιτικοί δεν παίρνουν την απόφαση να αναθεωρήσουν το άσυλο και να μαζέψουν τους αλητήριους που καίνε τη σημαία, και μάλιστα κάποιο κόμμα (βλ. ΣΥΝ) γίνεται κάθε φορά αυτόκλητος υπερασπιστής των αναρχικών;

Να γράψω για τον ιδεολογικό ρόλο των ΜΜΕ, που προτιμάνε να έχουν για μόνιμους συνομιλητές στα πάνελ (ακρο)δεξιούς φανφαρόνους και θεατρίνους με φαιδρές απόψεις, αντί για εκπροσώπους του πανεπιστημιακού κινήματος*. Αλλά δεν σχολίασαν καθόλου αυτό το πλάνο, σαν να είναι αυτονόητο ότι είναι στην αρμοδιότητα του κάθε ΜΑΤατζή να διασώζει ένα καμμένο πανί.

Αφού τα έγραψα και ξαλάφρωσα, να αναφέρω τι διάβασα την Πέμπτη και μου μπήκαν περισσότερες αμφιβολίες στο μυαλό.

Αντι- HIGHLIGHT είδηση νουμερο 1: Ο μπάτσος που γεμάτος ''αρετή και τόλμη'' πάει να πάρει πάνω απο ένα καφάο στην Στουρνάρη ένα φλεγόμενο γαλανόλευκο πανι. Όταν γεμάτος καμάρι τα κατάφερε (και τον έπιασαν και οι κάμερες βεβαίως- βεβαίως) πήγε λίγο παραπίσω και το πέταξε κουρελιασμένο σε μια γωνία σκουπίζοντας και τα χέρια του γιατί λερώθηκε. Μόλις έκανε το ηρωικό του κατόρθωμα, πέταξε το «τιμημένο» σύμβολο που έσωσε από τα χέρια των βανδάλων στα σκουπίδια. Είχε τελειώσει η ηρωική αυτοθυσία του μόλις απομακρύνθηκε από τις κάμερες…

((i)) Indymedia :: Athens :: Newswire :: Πανεκπαιδευτική πορεία 17 Γενάρη 2007

το κείμενο είναι από τους "κόκκινους αντιρεπόρτερ" μια συλλογικότητα "δημοσιογράφων" που προσφέρει ενημέρωση "από τα κάτω" (grassroots) σε μεγάλα κινηματικά γεγονότα, με μια ματιά διαφορετική από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Και εγώ δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω.

Μήπως λοιπόν όλο το πλάνο ήταν μια σκηνοθεσία από τα ΜΜΕ, για να εμπεδωθεί ο ρόλος των ΜΑΤ; Για να ηρωοποιηθούν;

*Εδώ να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Δρίτσα, συνδικαλιστή του Σ.Φ. Ιατρικής Αθήνας, των ΕΑΑΚ και της ΑΡ.ΑΝ, που χθές (Σαββ, 20/1) στο δελτίο ειδήσεων του Αlpha δήλωσε ευθαρσώς και με επιμονή ότι δεν συζητά με τον εκπρόσωπο τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. και τον χαρακτήρισε τραγικό. Με αποτέλεσμα αυτός να χάσει την ψυχραιμία του και να αρχίσει να ωρύεται. 

technorati tags:ΜΑΤ, σημαία, ιδεολογία

Blogged with Flock

Ντοκυμαντερ για το πείραμα του Stanford

Αντιγράφουμε στα αγγλικά, από τις ειδήσεις του Wired.

The Prison Guard in All of Us

If you've ever taken a psychology class, you may have heard about the1971 Stanford University's notorious prison experiment that exposed hownormal people can turn cruel under the right (or wrong) circumstances.

As blogger Jake Young puts it:

The experiment randomly assigned male undergraduatestudents to participate in a two week mock prison. They were randomlyassigned to be guards and inmates. However, things went horribly wrong.The guards faced a rebellion by the inmates. One inmate had a psychoticbreak. In essence, the participants began to buy into their assignedsocial roles. [The professor] did nothing to stop this from happening.

Wikipedia has this summary:

The experiment very quickly got out of hand. Prisoners suffered — and accepted — sadistic and humiliating treatment at thehands of the guards, and by the end many showed severe emotionaldisturbance.

The experiment resonates today thanks to the Abu Ghraib scandal and has even become a cultural icon of sorts. Not long ago, the TV show"Veronica Mars" aired its own take on the experiment.

Now, you can see for yourself what happened. A documentary about the experiment,apparently produced by Stanford University, is now available onYouTube. (You can see the segments of the documentary here.)

The documentary appears to have been made in the early to mid-1980s, at least to judge by the clothes that the students are wearing.

And what of Philip Zimbardo, the professor behind this experiment? He's still around and is reportedly writing a book about -- you guessed it -- Abu Ghraib.

Stanford Prison experiment posted on YouTube [Pure Pedantry]

μαλλον για γρήγορες συνδέσεις

Tι κάνει το Ι.ΜΕ.ΠΟ. στο Money Show?

Ι.ΜΕ.ΠΟ.; Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής

= Κρατικό (αν και Ν.Π.Ι.Δ.) Ινστιτούτο για την παραγωγή έρευνας και πολιτικής για τη μετανάστευση.

Φυσικά, με την αλλαγή της κυβέρνησης άλλαξε όλο το προσωπικό του και προωθήθηκε ως διευθυντής ένας συνδικαλιστής (με τη ΔΑΚΕ, και μέλος της κεντρικής επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος) καθηγητής δευτεροβάθμιας, χωρίς καμμία πρότερη ερευνητική σχέση με το αντικείμενο της μετανάστευσης στην Ελλάδα (μπορείτε να δείτε το βιογραφικό του εδώ)

Και μ' αυτά και μ' εκείνα, έφτασε στο inbox η ακόλουθη πρόσκληση:

"Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (Ι.ΜΕ.ΠΟ.),

στα πλαίσια της συμμετοχής του στην έκθεση MONEY SHOW ATHENS 2007,

σας προσκαλεί στην εκδήλωση με τίτλο

«Η Οικονομική και Ψυχοκοινωνική Εικόνα των Μεταναστών στην Ελλάδα»,

που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2007 και ώρα 14.00 – 16.00

στο ξενοδοχείο Hilton, αίθουσα ΕΡΑΤΩ.

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ"

και ρωτάμε:

Δεν υπήρχε κανένα καλύτερο μέρος (πχ πανεπιστημιακή ημερίδα) για να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα της έρευνας;

Ή είναι "γραμμή άνωθεν" για να συνδεθεί η έρευνα/γνώση με την αγορά;

Και το money show τί είναι;


όσο και αν το γκούγκλισα, δεν βρήκα κάποια ιστοσελίδα.

technorati tags:ΙΜΕΠΟ, Money show, κριτική

Blogged with Flock

Και άλλο ένα συνέδριο για μετανάστευση

δυστυχώς την ίδια μέρα,

μάλλον θα πρέπει να οργανωνόμαστε καλύτερα...

Tο Δίκτυο Γυναικών Μεταναστριών Βορείου Ελλάδας σας προσκαλεί στην Ημερίδα "Μεταναστευτική Πολιτική και ο νέος Νόμος της Νομιμοποίησης" tην Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2006 και ώρα 19:00, στην Ε.Δ.Ο.Θ. (Προξένου Κορoμηλά, 51)

Επίσημος καλεσμένος από Αθήνα ο κ. Ζαβός Αλέξανδρος, Πρόεδρος του Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (Ι.ΜΕ.ΠΟ.)

Εισηγητές:

Ευτυχία Τελλή - "Δυσλειτουργίες και προβλήματα στην διαδικασία νομιμοποίησης μεταναστών /ριων"

Ελεονόρα Ζώτου - "Η αντιμετώπιση των γυναικών και οικογενειακής συνένωσης
στην μεταναστευτική πολιτικής της Ελλάδας"

Γιώργος Τσιάκαλος - "Κοινωνική ένταξη των μεταναστών /ριων"

Έβις Κάγια - " Ελληνική Μεταναστευτική Πολιτική: Προβλήματα και κατευθύνσεις"

Δήμητρα Κογκίδου - "Γυναίκες και Μετανάστριες: Διπλός Αποκλεισμός"

Ίρμα Λόλη - "Κοινωνική - νομική προστασία για την νεολαία"

Με την υποστήριξη της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Αντιγόνη", Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και την Μη βία

Ταυτότητες υπό διαπραγμάτευση: η εμπειρία της μετανάστευσης

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Tα ερευνητικά προγράμματα Πυθαγόρας ΙΙ Ελλάδα- Βαλκάνια, Πολυπολιτισμικότητα και αντι-εθνικιστικός λόγος (Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, ΠΑ.ΜΑΚ.) και Ελληνική εθνική ταυτότητα και μετανάστευση. Μιλώντας για την ταυτότητα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο μεταβολών (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Α.Π.Θ.) και ο Κλάδος Πολιτικής Ψυχολογίας της ΕΛ.Ψ.Ε. σας προσκαλούν στην κοινή διήμερη συνάντηση εργασίας με αντικείμενο «Ταυτότητες υπό διαπραγμάτευση: η εμπειρία της μετανάστευσης». Οι ανακοινώσεις που θα παρουσιαστούν εξετάζουν τη σχέση μετανάστευσης, εθνικής συγκρότησης και ταυτοτήτων καθώς και όψεις της θεσμικής διαχείρισης και κατασκευής της ετερότητας των μεταναστών. Οι ομιλητές κοινωνικοί ψυχολόγοι, κοινωνικοί ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι εστιάζουν την προσοχή τους στην περίπτωση της Ελλάδας αναζητώντας ταυτόχρονα ομοιότητες και διαφορές με τις εμπειρίες άλλων κοινωνιών της Δυτικής και ΝΑ Ευρώπης.

Προσκεκλημένη ομιλήτρια είναι η Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας Susan Condor από το Πανεπιστήμιο του Lancaster, ερευνήτρια με διεθνώς αναγνωρισμένο έργο σε ζητήματα μετανάστευσης και ταυτότητας στη Βρετανία.

Η Οργανωτική Επιτροπή

Παύλος Πανταζής (Επίκ. Καθηγητής, Α.Π.Θ.)

Γιώργος Αγγελόπουλος (Επίκ. Καθηγητής, ΠΑ.ΜΑΚ.)

Αντώνης Σαπουντζής (Μεταδιδάκτορας Ερευνητής, Α.Π.Θ.)

Ταυτότητες υπό διαπραγμάτευση:

η εμπειρία της μετανάστευσης

Παρασκευή 19 και Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2007

Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Αίθουσα συνεδριάσεων 1^ος όροφος

Κοινή συνάντηση εργασίας ερευνητικών προγραμμάτων Πυθαγόρας ΙΙ:

-Ελλάδα- Βαλκάνια, Πολυπολιτισμικότητα και αντι-εθνικιστικός λόγος (Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας).

-Ελληνική εθνική ταυτότητα και μετανάστευση. Μιλώντας για την ταυτότητα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο μεταβολών (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).

-Κλάδος Πολιτικής Ψυχολογίας ΕΛ.Ψ.Ε.

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου

1^η Συνεδρία

Προεδρείο: Γιώργος Αγγελόπουλος (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)

10.00 – 10.20 π.μ.

Φωτεινή Τσιμπιρίδου (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)

Ζητήματα θεωρίας και μεθοδολογίας για τις μειονότητες και το μεταναστευτικό φαινόμενο

10.20 – 10.40 π.μ.

Νίκος Μποζατζής (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων)

Ελληνικός κοινός λόγος περί «ημών», «αυτών» και των «άλλων»: προς μια κοινωνική ψυχολογία του δυτικισμού;

10.40 – 11.00 π.μ.

Κώστας Γκότοβος (Δρ. Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Βερολίνου)

Θεωρίες για την εθνική ταυτότητα στο γερμανόφωνο χώρο

Συζήτηση

Διάλλειμα για καφέ

2^η Συνεδρία

Προεδρείο: Αντώνης Σαπουντζής (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

11.30 – 11.50 π.μ.

Έφη Βουτυρά (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)

Μονογονεϊκές οικογένειες, αποχωρισμένα παιδιά και το αίτημα του ασύλου

11.50 – 12.10 μ.μ.

Γιώργος Αγγελόπουλος (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)

Η Κοινωνική Ανθρωπολογία και η μελέτη της μετανάστευσης στην Ελλάδα

Συζήτηση

Διάλλειμα

3^η Συνεδρία

Προεδρείο: Έφη Βουτυρά (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)

15.00 – 15.20 μ.μ.

Λία Φίγγου (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

‘Οικογενειάρχες’, ‘εργαζόμενοι’ και ‘Άλλοι’: Κατασκευάζοντας τη «διακινδύνευση» στο λόγο περί μετανάστευσης.

15.20 – 15.40 μ.μ.

Δέσποινα Σακκά και Αναστασία Ψάλτη (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)

Η ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών στη σύγχρονη πολυπολιτισμική τάξη: Ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης

Συζήτηση

16.00 – 17.00 μ.μ. Προεδρείο: Νίκος Μποζατζής (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων)

ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΗΤΡΙΑ:

Καθηγήτρια Susan Condor (Lancaster University)

Rethinking National Identity: The Construction of Coherence in the Self-narratives of Scottish migrants in England

17.00 – 17.30 Συζήτηση

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2007

4^η Συνεδρία Προεδρείο: Παύλος Πανταζής (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

10.00 – 10.20 π.μ.

Μίλτος Παύλου (Συνήγορος του Πολίτη)

Η «ένταξη» μέσα από τις μεταναστευτικές πολιτικές και την πραγματικότητα

10.20 – 10.40 π.μ.

Αντώνης Σαπουντζής (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

Μετανάστες στην Ελλάδα και Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό: Κατασκευάζοντας μια κοινή ταυτότητα στο λόγο για τον Άλλο

10.40 – 11.00 π.μ.

Μαρία Ξενιτίδου (Υποψ. Δρ., S.E.E.R.C. Univ. of Sheffield & City College)

Η κατασκευή της ελληνικότητας στο πλαίσιο της μετανάστευσης από τα Βαλκάνια

Συζήτηση - Ολοκλήρωση της συνάντησης εργασίας

technorati tags:συνέδριο, μεταναστευση, ΑΠΘ, ΠΑΜΑΚ

Blogged with Flock

H Yγεία δεν είναι εμπόρευμα

το κείμενο είναι η ανακοίνωση/κάλεσμα της ΕΙΝΑΠ για απεργία

Πενθήμερη Απεργία ΕΙΝΑΠ 15-19 ΓΕΝΑΡΗ
48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΕΝΓΕ 18-19 ΓΕΝΑΡΗ
Νέα Γενική Συνέλευση 18 Γενάρη 11πμ,
Αμφιθέατρο Σωτηρία
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ!
Η ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ!
Ε.Σ.Υ. ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Μετά τις 10 Γενάρη με την μεγαλειώδη κινητοποίηση των φοιτητικών καταλήψεων και των απεργών εκπαιδευτικών ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι η σειρά μας να σηκώσουμε την σκυτάλη ενάντια στην επίθεση Αβραμόπουλου.

Η πενθήμερη απεργία στις 15-19 Γενάρη μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΕΙΝΑΠ είναι η απάντηση στην τακτική κοροϊδίας του Αβραμόπουλου απέναντι στις διεκδικήσεις μας για αξιοπρεπή δουλειά σε ένα ανθρώπινο δημόσιο ΕΣΥ. Ο πέλεκυς του Ελεγκτικού Συνεδρίου που κατάσφαξε τους μισθούς χιλιάδων σκληρά εργαζόμενων συμβασιούχους των δήμων κρέμεται πάνω από τις αμοιβές των εφημεριών μας μετά την 1/1/2007. Καμιά τροπολογία Αβραμόπουλου ( η οποία «κατατίθεται» …διαρκώς εδώ και δύο μήνες) για εξάμηνη αναστολή εφαρμογής της οδηγίας της ΕΕ για μείωση των ωρών εργασίας σε 48 των ειδικευμένων και 58 των ειδικευόμενων δεν αναιρεί αυτήν την πραγματικότητα. Ο Αβραμόπουλος θέλει να μετατρέψει τα δημόσια νοσοκομεία που περιθάλπουν εκατομμύρια εργαζόμενους σε προβληματικές επιχειρήσεις με απλήρωτους γιατρούς και ελαστικοποίηση της εργασίας μας. Η ηγεσία της ΕΙΝΑΠ αρνείται να δώσει την μάχη της απεργίας, δεν οργανώνει περιοδείες και ενημέρωση, δεν εκδίδει καν προκηρύξεις, ούτε οδηγίες για το προσωπικό ασφαλείας, δεν προσδιορίζει καν την απεργιακή συγκέντρωση. Εβγαλε αφίσα χωρίς να βάλει ξεκάθαρα τα αιτήματα της απεργίας και τις προτεραιότητες όπως τις αποφασίσαμε στην γενική συνέλευση. Για αυτό συγκροτήσαμε απεργιακή επιτροπή που έκδωσε αφίσα με τα αιτήματα μας:Διεκδικούμε:

* 1600 ευρώ κατώτατος μισθός

* Μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών

* Πενθήμερο, 30ωρο,6ωρο συν μία ενεργός εφημερία την βδομάδα

* Όχι ιδιωτικοποιήσεις με συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα.

* Όχι αναθεώρηση αρθ.16, όχι ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ

Είναι ώρα να ακολουθήσουμε τον δρόμο των φοιτητών που τους οδήγησε στην νίκη ενάντια στην Γιαννάκου. Πώς;

1. Οργανώστε παντού τοπικές συνελεύσεις με πρωτοβουλία των πενταμελών επιτροπών της ΕΙΝΑΠ όπου υπάρχουν. Αν αρνούνται πάρτε την πρωτοβουλία στο τμήμα σας και καλέστε κόσμο από όλα τα τμήματα.

2. Οργανώστε Απεργιακή Επιτροπή ώστε να γυρίσει και να ενημερώσει για την απεργία. Να βάλει πανό στην πύλη. Να επισκεφθεί το Σύλλογο Εργαζόμενων και να ζητήσει στήριξη της απεργίας, όπως πχ να ανακοινώσουν στους ασθενείς την ματαίωση των ραντεβού στα Εξωτερικά Ιατρεία και τα χειρουργεία. Να πλαισιωθεί από γιατρούς όλους των βαθμίδων και να φτάσουμε στο κλείσιμο της εφημερίας με ενημέρωση στο ΕΚΑΒ ώστε να μην στέλνει περιστατικά.. Να κινητοποιήσει τον κόσμο για απεργιακή συγκέντρωση.

3. Καλούμε όλες τις συνελεύσεις να στείλουν εκπροσώπους την Παρασκευή 12 Γενάρη 6μμ στα γραφεία της ΕΙΝΑΠ (Β.Σαοφίας 105-107) για συντονισμό της απεργίας ώστε να ορίσουμε την μέρα ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ. Να καλέσουμε τον Σύλλογο Φοιτητών Ιατρικής για να την οργανώσουνε μαζί.ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Πενταμελής επιτροπή ΕΙΝΑΠ Σωτηρία, πρωτοβουλία Γιατρών Κρατικού Νίκαιας, Ευαγγελισμού, Αττικού, Σισμανόγλειου, Ιπποκράτειου, Γ.Πατησίων, Τζανείου, Αγ.Σοφίας

((i)) Indymedia :: Athens :: Newswire :: Η ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

technorati tags:υγεία, ειναπ

Blogged with Flock

Ανορθογραφίες: ένα πολύ καλό blog για τη γλώσσα (από "ανθελληνική" σκοπιά)

Ένα πολύ καλό μπλόγκ γλωσσολογίας, με κριτική σκοπιά.

Κλέβω ένα παλιό τους άρθρο για το γλωσσικό ρατσισμό του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες, που προκάλεσε πολλές απαντήσεις ακροδεξιών . Μπορείτε να το δείτε εδώ.

Η "εθνική γλώσσα" ως όργανο ρατσισμού - κοινωνικού αποκλεισμού

Εντείνονται τα τελευταία χρόνια οι προσπάθειες από την πλευρά των κρατικών μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σε συνάρτηση με ό,τι συμβαίνει στις Η.Π.Α.) να ενοχοποιήσουν την μετανάστευση συνολικά ως φαινόμενο και να ποινικοποιήσουν τους ίδιους τους μετανάστες. Έτσι, από την μία πλευρά στήνονται συνοριοφυλακές-φρούρια και στρατόπεδα "υποδοχής" προσφύγων σε χώρες εκτός της Ε.Ε., ώστε να αποτραπεί η είσοδος μεταναστών στον υποτιθέμενο "παράδεισο" της Ευρώπης, και από την άλλη θεσπίζονται διατάξεις ρατσιστικών διακρίσεων που στοχεύουν στην διαιώνιση του ξενοφοβικού, κοινωνικού αποκλεισμού των μεταναστών που ήδη ζουν στα κράτη της Ε.Ε. Στους αναρίθμητους μηχανισμούς που έχουν επινοηθεί για την διευκόλυνση απελάσεων (επιχειρήσεων-σκούπα, κατά την προσφιλή ρατσιστική ορολογία των Μ.Μ.Ε.) αλλά και την δυσχερέστερη απόδοση άδειας παραμονής, έρχεται να προστεθεί άλλος ένας, ο οποίος μπορεί να αποδειχτεί ένας εξαιρετικός αποδοτικός «προκρούστης»: η γνώση της «εθνικής» γλώσσας της χώρας-"υποδοχής". Η περίπτωση της Ελλάδας είναι χαρακτηριστική των προθέσεων και των στόχων της Ε.Ε.

[Η περίπτωση της Ελλάδας]

Ήδη από το 2003 υπάρχει ευρωπαϊκή οδηγία (2003/109/ΕΚ) για την κοινή κατευθυντήρια γραμμή όλων των κρατών-μελών στο θέμα των μεταναστών. Στην επικύρωση ουσιαστικά αυτής της Ευρωπαϊκής απόφασης από την Ελλάδα με νόμο το 2005 (ν. 3386 / 2005) αναφέρεται ότι για να μπορέσουν να πάρουν άδεια "του επί μακρόν διαμένοντος" (και όχι, βέβαια, υπηκοότητα), οι μετανάστες θα πρέπει να αποδείξουν ότι διαθέτουν επαρκή γνώση της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού. Είναι προφανές ότι, σε επίπεδο καθημερινότητας, η γνώση της ελληνικής φυσικά βοηθάει, και όχι μόνο για την επικοινωνία με τους θεσμικούς φορείς. Ωστόσο, η αναγόρευση της γνώσης της ελληνικής σε προαπαιτούμενο για την απόκτηση άδειας παραμονής μέσω μιας διαδικασίας πιστοποίησης μόνο βοηθητική δεν θα είναι για τους μετανάστες, που θα υποστούν τον κρατικό / θεσμικό ρατσισμό και στο επίπεδο της γλώσσας. Με προεδρικό διάταγμα του Μαρτίου 2006, που ουσιαστικά εξειδικεύει τον νόμο του 2005, καθορίζεται ότι οι μετανάστες πρέπει να παρακολουθήσουν τουλάχιστον 100(!) ώρες διδασκαλίας της ελληνικής και 25 ώρες της ελληνικής ιστορίας, και η πιστοποίηση της γνώσης θα γίνεται ύστερα από γραπτές εξετάσεις. Μάλιστα, υπάρχει"παράθυρο" για κρατική επιτροπή που για διάφορους λόγους (π.χ. "ασφαλείας") μπορεί να εξετάσει και επιπλέον τους μετανάστες για να διαπιστώσει το επίπεδο "ελληνομάθειας"! Τα μαθήματα θα γίνονται τα απογεύματα από την Γενική Γραμματεία Εκπαίδευσης Ενηλίκων (που, σημειωτέον, δεν λειτουργεί σε όλους τους νομούς της χώρας), χωρίς όμως να διευκρινίζεται αν θα είναι δωρεάν ή αν θα υποχρεώνονται οι συμμετέχοντες να καταβάλουν δίδακτρα.

Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να καταλάβει κανείς τις παγίδες που κρύβουν αυτές οι διατάξεις για τους μετανάστες: α) πόσοι θα έχουν τον χρόνο το απόγευμα να παρακολουθούν μαθήματα, δεδομένου ότι πάρα πολλοί εργάζονται χωρίς ωράρια, υπό απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, β) οι γραπτές εξετάσεις είναι μία διαδικασία που δίνει την ευκαιρία στους κρατικούς φορείς να καθορίζουν ουσιαστικά πόσοι πρέπει να περάσουν, μέσω των θεμάτων και γ) η πιθανή εφαρμογή διδάκτρων (στα πρότυπα 2 κρατιδίων της Γερμανίας) θα αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο εμπόδιο στην πορεία "ελληνομάθειας". Η προσχηματικότητα της ανάγκης γνώσης της ελληνικής είναι καταφανής, δεδομένου ότι για πολλές άλλες ανάγκες της καθημερινής ζωής των μεταναστών η απάντηση της πολιτείας είναι πρόδηλα αρνητική (βλ. π.χ. ουσιαστική απουσία πολιτικής για το θέμα της εκπαίδευσης με ελάχιστη δράση προς την κατεύθυνση διευκόλυνσης των μεταναστών, προσπάθειες ποινικοποίησης όσων γιατρών δέχονται να περιθάλψουν παράνομους μετανάστες κ.ά.).

Το θέμα της γλώσσας και του πολιτισμού ευρύτερα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, μια και στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες ρατσιστικές αντιλήψεις στην Ελλάδα, εναντίον για παράδειγμα ομιλητών κάποιων διαλέκτων, καθώς και διάφορες κινδυνολογίες σχετικά με το μέλλον της γλώσσας. Σε αυτό το κλίμα, ο κοινωνικός αποκλεισμός όσων δεν μιλούν "καλά" την γλώσσα (π.χ. μετανάστες) είναι δεδομένος, με αποτέλεσμα διατάξεις όπως αυτές που προβλέπει ο νέος νόμος για τους μετανάστες να θεωρούνται απόλυτα φυσικές και δίκαιες. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα της Καραχασάν, της υποψήφιας για την υπερ-νομαρχία Δράμας-Καβάλας-Ξάνθης, η οποία δέχτηκε επιθέσεις για τα "φτωχά" ελληνικά της, ενώ ο πραγματικός λόγος είναι φυσικά η καταγωγή της. Την ίδια στιγμή, κανένας λόγος δεν γίνεται από τους κρατικούς φορείς για την ανάγκη προάσπισης και των γλωσσικών δικαιωμάτων των μεταναστών, με την διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας, την εισαγωγή και άλλων γλωσσών στα θεσμικά όργανα κ.ά. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει αντιληπτό ότι οι μετανάστες αναγκαστικά πρέπει να διαφοροποιήσουν και την κοινωνία "υποδοχής", και να μην σπρωχτούν στο κοινωνικό περιθώριο εξαιτίας της προσπάθειας των κρατικών φορέων να μείνουν ανέπαφες όλες οι πολιτειακές λειτουργίες, χωρίς να δίνεται σημασία στην παρουσία μεταναστών που ρατσιστικά ωθούνται στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις.

[Το παγκόσμιο πλαίσιο]

Η Ελλάδα υλοποιεί, όπως αναφέραμε, κοινοτική απόφαση που θεσπίζει την γνώση της γλώσσας και του πολιτισμού ως προαπαιτούμενο για την απόκτηση άδειας του "επί μακρόν διαμένοντος". Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και αυτό το μέτρο, όπως και άλλα, ουσιαστικά ίσχυαν μέχρι τώρα μόνο για την απόκτηση υπηκοότητας (σε κάποιες χώρες), ενώ τώρα έρχονται να κάνουν πολύ πιο αυστηρή και δύσκολη την απόκτηση άδειας του "επί μακρόν διαμένοντος". Ήδη παρόμοια μέτρα εφαρμόζονται και σε άλλες χώρες, όπως η Βρετανία, η Ολλανδία, η Γερμανία και η Γαλλία, με τους τελευταίους πρόδηλα ρατσιστικούς νόμους του Σαρκοζί. Μάλιστα, στην περίπτωση της Βρετανίας αλλά και της Ολλανδίας, στα πλαίσια της γνωριμίας με τον πολιτισμό της χώρας "υποδοχής" γίνονται προσπάθειες να φανερώσουν οι μετανάστες τις πολιτικές τους απόψεις (με ερωτήσεις για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου), αλλά ακόμα και την ανεκτικότητά τους σε χαρακτηριστικά της δυτικής κοινωνίας (όπως η ομοφυλοφιλία)! Είναι φανερό ότι τέτοιου είδους πρακτικές παραπέμπουν σε ανάκριση, παρά σε εκμάθηση του "πολιτισμού" της Ευρώπης.

Ιδιαίτερα ανησυχητική -και αποκαλυπτική- είναι η περίπτωση των Η.Π.Α., όπου μόλις τον περασμένο μήνα η Γερουσία ψήφισε μία διάταξη που καθιερώνει επίσημη γλώσσα του κράτους την Αγγλική, σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Αυτή η διάταξη, αν τελικά περάσει και από την Βουλή των Αντιπροσώπων, καθιστά σαφές ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία υποχρέωση να διευκολύνει τον οποιονδήποτε στην επικοινωνία του με οποιονδήποτε δημόσιο φορέα σε γλώσσα άλλη από την Αγγλική. Πρόκειται για νίκη του κινήματος "English only", το οποίο από την δεκαετία του '80 δραστηριοποιείται και είχε πετύχει να επιβάλει την Αγγλική ως τη μόνη επίσημη γλώσσα σε αρκετές πολιτείες. Πρωτεργάτες του κινήματος, το οποίο έχει υποστηριχθεί από ανθρώπους όλου του πολιτικού φάσματος, είναι γερουσιαστές και πολιτικοί επικίνδυνων εθνικιστικών απόψεων, και κυρίως ο γερουσιαστής Inhofe, ο οποίος μάλιστα είχε δηλώσει για τα βασανιστήρια του Άμπου-Γκράιμπ ότι δεν τα θεωρεί και τόσο σημαντικά, δεδομένης της φύσης των εγκληματιών! Είναι μάλλον φυσικό, αν ψηφιστεί αυτή η διάταξη, να ατονήσουν όλες οι προσπάθειες διδασκαλίας των Ισπανόφωνων στην μητρική τους γλώσσα, για να μην αναφερθούμε φυσικά στους Ινδιάνους. Πρόκειται για μία σημαντική οπισθοχώρηση, μια και προγράμματα διδασκαλίας των Ισπανόφωνων στην μητρική τους γλώσσα υπάρχουν στις Η.Π.Α. ήδη από την δεκαετία του ’60, σε αντίθεση βέβαια με την Ελλάδα, όπου δεν έχει τεθεί καν η συζήτηση ακόμα! Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι η συγκεκριμένη διάταξη έρχεται να ψηφιστεί την στιγμή που οι κινητοποιήσεις των Ισπανόφωνων για τους νόμους περί μετανάστευσης είχαν προσλάβει μια έντονη δυναμική. Ένας άνευ προηγουμένου γλωσσικός ρατσισμός είναι προ των πυλών, με στόχο την κοινωνική απομόνωση όλων των μη-Αγγλόφωνων πολιτών των Η.Π.Α.

Συμπερασματικά, η καθιέρωση της γλώσσας ως προαπαιτούμενου για την απόκτηση άδειας του "επί μακρόν διαμένοντος" από τους μετανάστες ανοίγει τον δρόμο (μαζί με πολλές άλλες διατάξεις) όξυνσης του ρατσισμού. Η γνώση της εθνικής "γλώσσας", η οποία από μόνη της αποτελεί μία κατασκευή, αφού σε κάθε κράτος ενυπάρχουν περισσότερες από μία γλώσσες ή τουλάχιστον διάλεκτοι, είναι σίγουρο ότι θα αποδειχτεί ένα ακόμα όπλο στον αγώνα για την δημιουργία της περίκλειστης Ευρώπης-φρουρίου. Είναι ανάγκη να αντιπαρατεθούμε σε αυτές τις πολιτικές του γλωσσικού και, κατ’επέκταση κοινωνικού ρατσισμού και να προτάξουμε την υποχρέωση των χωρών-"υποδοχής" να παρέχουν στους μετανάστες ελεύθερη πρόσβαση σε όλο το δημόσιο στίβο.

Πληροφορίες για το κίνημα γλωσσικού ρατσισμού "English Only" :
- η θέση των σημαντικότερων οργανώσεων των ισπανόφωνων
- η σελίδα του αμερικάνου ερευνητή James Crawford
- η θέση της αμερικανικής αριστεράς [1] , [2]
- το πολιτικό προφίλ του Inhofe

Θοδωρής Μαρκόπουλος

technorati tags:γλωσσολογία, μετανάστευση, γλώσσα, ελλάδα

Blogged with Flock

Open Access - Ελεύθερη Πρόσβαση: ένα νέο γνωστικό κίνημα; Δεύτερο Μέρος (Ακαδημαϊκά Παραδείγματα)

Στο δεύτερο,  και σαφώς μικρότερο μέρος, θα δώσουμε συγκεκριμένα παραδείγματα από τον πανεπιστημιακό χώρο που εντάσσονται στο  κίνημα της ελεύθερης προσβασης.

Φυσικά, θα είναι φιλτραρισμένα στους σκοπούς του ιστολογίου, δηλ. θα φέρουν κατά κόρον μια κριτική σκοπιά.

Ας αρχίσουμε με τα εποπτικά μέσα: στο Directory of Open Access Journals μπορείτε να δείτε ποιά περιοδικά και πού έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο.

To open access ορίζεται από τον κατάλογο ως εξής: "Ορίζουμε ως περιοδικά ανοιχτής πρόσβασης εκείνα που χρησιμοποιούν ένα χρηματοδοτικό μοντέλο που δεν χρεώνει τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες ή τα ιδρύματα για την πρόσβαση σε αυτά. Παίρνοντας τον ορισμό της Πρωτοβουλίας Ανοιχτής Πρόσβασης της Βουδαπέστης θεωρούμε το δικαίωμα των χρηστών να "διαβάζουν, να αντιγράφουν, να διανέμουν, να εκτυπώνουν, να αναζητούν, ή να συνδέουν (link) στα πλήρη κείμενα αυτών των άρθρων" υποχρεωτικό για ένα περιοδικό να συμπεριληφθεί στον κατάλογο."

Όπως θα είδατε, υπάρχει μια πρωτοβουλία που υποστηρίζει (και χρηματοδοτεί) τη διάδοση των περιοδικών με ελεύθερη πρόσβαση. Η πρωτοβουλία αυτή προέρχεται από το ϊδρυμα του μεγιστάνα George Soros, που στόχο έχει την προώθηση της ανοιχτής κοινωνίας των πολιτών και της γνώσης (κατά την Ποπεριανή, νεοφιλελεύθερη ουτοπία). Φυσικά, για τις δραστηριότητες του ιδρύματος υπάρχει μπόλικη κριτική (πχ από Άρδην, Ριζοσπάστη και Geert Lovink,ακτιβιστή και θεωρητικό των μέσων) σε σημείο που να ορίζεται ως το νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ανατ. Ευρώπη. Επειδή υποστηρίζουμε την ελεύθερη πρόσβαση, δεν σημαίνει ότι υποστηρίζουμε τους σκοπούς του ιδρύματος. 

Περιοδικά που γνωρίζουμε και συμπαθούμε τα οποία έχουν πολιτική ελεύθερης πρόσβασης είναι και στη λίστα των συνδέσμων του ιστολογίου. Αυτά είναι:

• το Radical Psychology Network Journal, που ίδρυσε ο Dennis Fox. Κυκλοφορούσε από το 1993 σε έντυπη μορφή, και από το 1999 στο διαδίκτυο. Ωστόσο κυκλοφορεί άτακτα.
  
• Το Studies in Language and Capitalism, πολύ πρόσφατο, που έχει σχέση με τη λίστα Language in New Capitalism, η οποία ιδρύθηκε από τον Norman Fairclough.
• Φυσικά, το νέο τεύχος του Annual Review of Critical Psychology, που επιμελήθηκαν οι Δαφέρμος, Μαρβάκης, Τριλίβα, το οποίο στο εξής θα είναι ελεύθερης πρόσβασης και θα εκδίδεται από το Discourse Unit του Ian Parker.
• To ephemera, περιοδικό κριτικής οργανωσιακής θεωρίας, που φέρει τον υπότιτλο theory and politics in organisation
• Το μάλλον παροπλισμένο Discourse Analysis Online του πανεπιστημίου Sheffield Hallam, που έφερε και ένα πολύ ενδιαφέρον νέο τύπο συζήτησης και σχολιασμού των υποβαλλόμενων άρθρων.
  
• Το qualitative research, περιοδικό με άρθρα σε γερμανικά, αγγλικά και ισπανικά,  όπυ παρουσιάζεται ποιοτική έρευνα άπο όλες τις κοινωνικές επιστήμες, με έμφαση στη μεθοδολογία.
• Το qualitative report, περιοδικό σαν το προηγούμενο, αλλά από αμερικάνικη σκοπιά.
  
• Και μάλλον λείπουν πολλά ακόμα
  

Ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα επίσης είναι η ελεύθερη διάθεση από τα βορειο-αμερικάνικα πανεπιστήμια του υλικού των μαθημάτων τους. Έχει σχηματιστεί ένα consortium, που προωθεί την ελεύθερη, δικτυακή παροχή των σημειώσεων, της βιβλιογραφίας, διαλέξεων σε ήχο και εικόνα, ακόμη και προτύπων εργασιών για όλα τα μαθήματά τους.

Το ονομάζουν "πράξη πνευματικής φιλανθρωπίας" και θεωρούν ότι είναι και μια καλή επιχειρηματική κίνηση, καθώς όχι μόνο δεν αποθαρρύνουν τους ενδιαφερόμενους να γραφτούν (και να πληρώσουν τα ακριβά δίδακτρα) αλλά μάλλον τους ανοίγουν την όρεξη για περισσότερα. Στο πρόγραμμα αυτό, συμμετέχει το ΜΙΤ, και άλλα 120+ πανεπιστήμια. Φυσικά, ο σκοπός δεν είναι μη-κερδοσκοπικός, αλλά τουλάχιστον προωθεί την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση σε όλο τον κόσμο.

Σε παρόμοια κατεύθυνση κινούνται και οι ιστότοποι open culture που προσφέρει ελεύθερα ηχογραφήσεις και κείμενα πολιτισμού και connexions, με πιο ακαδημαϊκό υλικό για τη δημιουργία μαθημάτων.

Μπορείτε να δείτε μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση στο ελληνικό indymedia εδώ.    

Φυσικά, το κίνημα του open access δεν είναι πανάκεια. Τα μειονεκτήματά του περιλαμβάνουν:

• το ψηφιακό χάσμα πρόσβασης στις νέες τεχνολογίες ανάμεσα στον πλούσιο και δικτυωμένο βορρά και το φτωχό νότο. Το βλέπουμε και στην ελλάδα, όπου η διείσδυση του διαδικτύου είναι η μικροτερη στην ευρώπη.
• την αδυναμία/άγνοια πρόσβασης μέσα στο χάος των πληροφοριών. Αν κάποιος ψάχνει μια βιβλιογραφική παραπομπή, είναι μάλλον δύσκολο να την βρεί ψάχνοντας στην ιστοσελιδα του ΜΙΤ.
• η δυνατότητα πρόσβασης δεν ισοδυναμεί με τη γνώση. Όπως γράφει και στο indymedia, το να διαβάσεις τις σημειώσεις ενός καθηγητή δεν ισοδυναμεί με την ανθρώπινη επαφή, τη συναναστροφή με συμφοιτητές,  το γράψιμο εργασιών, τις εξετάσεις.
• τα open access περιοδικά σχεδόν πάντα έχουν πολύ χαμηλότερο impact factor στην ακαδημαϊκή δημοσίευση από τα κανονικά συνδρομητικά. Οπότε πολλοί ακαδημαϊκοί αποθαρρύνονται να υποβάλλουν άρθρα προς δημοσίευση. Ωστόσο φαίνεται να είναι καλά για κριτικές και καινοτόμες προσεγγίσεις και για νέους ερευνητές.
  

technorati tags:open, access

Blogged with Flock

Open Access - Ελεύθερη Πρόσβαση: ένα νέο γνωστικό κίνημα; Πρώτο Μέρος (Θεωρία + Παραδείγματα)

Με την ευκαιρία που το Annual review of Critical Psychology έγινε περιοδικό ελεύθερης πρόσβασης (open access journal), καλό είναι να αναφερθούμε στο κίνημα αυτό.

Καθώς δεν αποτελεί μόνο συγκυριακή επιλογή των εκδοτών, αλλά ένα κίνημα ελεύθερης διάδοσης της ακαδημαϊκής γνώσης σε όποιες και όποιους ενδιαφέρονται να την αναζητήσουν.

Με την πεποίθηση ότι αυτό το ιστολόγιο ενδιαφέρει κυρίως άτομα που δεν έχουν άμεση και επαγγελματική σχέση με τις εξελίξεις της πληροφορικής και του διαδικτύου, θα γίνει μια απλή (pop!) εισαγωγή στις εξελίξεις που ανέδειξαν την ελεύθερη πρόσβαση σε αίτημα/κίνημα.

Όπως είναι γνωστό, στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα (την ύστερη νεωτερικότητα ας πούμε) υπήρξε μια ποιοτική μεταστροφή στη φύση του καπιταλισμού στο Δυτικό κόσμο ή στον παγκόσμιο Βορρά, λόγω της άντλησης φθηνών πρώτων υλών από τον αποικιοκρατούμενο παγκόσμιο Νότο, της προόδου της τεχνολογίας των μεταφορών (αερογραμμές, πλοία) και κυρίως των τηλεπικοινωνιών (ανάπτυξη δικτύων οπτικών ινών, εξέλιση η/υ, διάδοση του internet).

Η μεταστροφή αυτή αφορούσε την μετάβαση από το φορντισμό σε μεταφορντισμό, όπου οι δυτικές κοινωνίες έγιναν μεταβιομηχανικές, καθώς το κεφάλαιο στράφηκε στον Νότο και τις μετακομμουνιστικές χώρες για συμφερότερες και πιο πειθήνιες λύσεις ως προς τα κόστη σε πρώτες ύλες και εργατικά χέρια. Οι δυτικές κοινωνίες στράφηκαν σε μια οικονομία των υπηρεσιών και της γνώσης, και αυτή η εξέλιξη χαρακτηρίστηκε από κάποιους στοχαστές "γνωστικός καπιταλισμός".

Στο στάδιο αυτό τα προϊόντα δεν είναι μόνο υλικά αντικείμενα, αλλά έχουν και γνωστική ή εννοιακή μορφή. Προϊόν δεν είναι μόνο ένα στιλό, αλλά και ένα ακαδημαϊκό άρθρο σε ένα περιοδικό ιατρικής. Δεν είναι μόνο ένα κιλό καλαμπόκι, αλλά και οι πατέντες μοριακής "ενίσχυσης" αυτού του καλαμποκιού, για να αντέχει στο κρύο περισσότερο από το "φυσικό". Δεν είναι μόνο ένα βιβλίο, αλλά και η κατασκευή και υποστήριξη μιας ιστοσελίδας.

Φυσικά η εμπορευματοποίηση αυτή της γνώσης, των ιδεών και της δημιουργικής ανθρώπινης ικανότητας έχει προκαλέσει και την άρνησή της.
Από εδώ ξεπήδησε και το κίνημα ελεύθερης πρόσβασης: η ιδέα ότι η γνώση πρέπει να διαδίδεται ελεύθερα και χωρίς αντίτιμο είναι πολύ εύκολα πραγματοποιήσιμη στην εποχή του Παγκόσμιου Ιστού και του Διαδικτύου. Και έτσι πολλοί άνθρωποι που ήθελαν να (ξανα)διεκδικήσουν τα κοινά αγαθά (reclaim the commons!) διοχέτευσαν την ενέργειά τους στο ζήτημα της από τα κάτω (grassroots) παραγωγής και διάδοσης της γνώσης...

Τέλος με την ποπ θεωρητικολογία! Και τώρα τα ενδιαφέροντα (βλ. σύνδεσμοι)

Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, για αρχή, είναι το ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο, αν έχει κατοχυρωθεί κάτι ως πνευματική ιδιοκτησία, κανείς άλλος εκτός από τον ιδιοκτητη δεν μπορεί να το τροποποιήσει. Φυσικα, αυτό θέτει φραγμούς στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και παραγωγή. Γιατί η δημιουργία δεν είναι ουσιοκρατική, δεν ξεπηδάει μια ιδέα μέσα από το μυαλό μου σε κοινωνικό κενό, αλλά προϋποτίθεται μια ιστορική διαδικασία ζύμωσης και αποκτήσης γνώσεων.

Γι'αυτό κάποιοι καλοί άνθρωποι σκέφτηκαν (και θεσμοθέτησαν) την ιδέα του creative commons: μια άδεια πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) που εξασφαλίζει την αναφορά του ονόματος του ανθρώπου που την κατοχύρωσε, αλλά επιτρέπει την αλλαγή και την εκ νέου χρήση χωρίς την καταβολή πνευματικών δικαιωμάτων. Ποιό είναι το catch; Ότι η χρήση πρέπει να είναι μη κερδοσκοπική, και να αναφέρεται ο αρχικός δημιουργός του προϊόντος. Η άδεια αυτή χρησιμοποιείται κυρίως στον τομέα των media και στη συγγραφή: πολλές ιστοσελίδες και ιστολόγια τη χρησιμοποιούν, ένα καλό παράδειγμα είναι ο κόσμος των blogs,αλλά και της επεξεργασίας εικόνας (δείτε το flickr, ένα διαδικτυακό χώρο όπου οι άνθρωποι αποθέτουν τις φωτογραφίες τους, κοιτάζουν τις φωτογραφίες άλλων και σχολιάζουν, αλλά και το πασίγνωστο πια you tube!, όπου γίνεται το ίδιο για βίντεο.

Μπορείτε να διαβάσετε τί γράφει το wikipedia για την άδεια creative commons (στα αγγλικά βέβαια!)

Μια άλλη πολύ πρόταση που αφορά κύρίως τον κόσμο του λογισμικού είναι η άδεια GNU/GPL. Σχεδιάστηκε από τον Richard Stallman, που θεωρείται ο γκουρού του ελεύθερου λογισμικού (open source software). Η άδεια αύτη είναι τελείως ελεύθερη και αντιγράφω τα χαρακτηριστικά της από την προηγούμενη ιστοσελίδα:

"Το "ελεύθερο λογισμικό" είναι θέμα ελευθερίας, όχι αξίας/τιμής. Για να καταλάβετε την έννοια πρέπει να σκεφτείτε το "ελεύθερο" στο πλαίσιο της "ελευθερίας του λόγου", όχι του "κεράσματος"

Το ελεύθερο λογισμικό αφορά την ελευθερία των χρηστών να τρέχουν, να αντιγράφουν να διανέμουν, να μελετούν, να αλλάζουν και να βελτιώνουν το λογισμικό. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται σε 4 είδη ελευθερίας για τους χρήστες του λογισμικού:

• ελευθερία να τρέχουν το πρόγραμμα, για οποιοδήποτε σκοπό
• Ελευθερία να μελετούν πώς λειτουργεί το πρόγραμμα, και να το προσαρμόζουν στις ανάγκες τους. Η πρόσβαση στον πηγαίο κώδικα είναι προϋπόθεση γι' αυτό.
  
• Η ελευθερία αναδιανομής αντιγράφων για να βοηθήσουμε τους γείτονές μας.
  
• Η ελευθερία να βελτιώσουν το πρόγραμμα, και να εκδόσουν τις βελτιώσεις τους στο κοινό, ώστε ολόκληρη η κοινότητα να επωφεληθεί. Η πρόσβαση στον πηγαίο κώδικα είναι και εδώ προϋπόθεση."
  

Μπορείτε να δείτε και τί λέει η wikipedia εδώ.

Οι εφαρμογές με άδεια GNU/GPL είναι κυρίως τo linux, λειτουργικό σύστημα ελεύθερου λογισμικού (χρησιμοποιούμε και συνιστούμε ανεπιφύλακτα το kubuntu), και αντίστοιχες εφαρμογές επεξεργασίας εικόνας (gimp), ηλεκτρονικής σελιδοποίησης (scribus), και επεξεργασίας κειμένων (open office), αλλά υπάρχει μέχρι και μπύρα...

Το ερώτημα είναι: και πώς επιβιώνουν οι εταιρείες και οι δημιουργοί των προγραμμάτων; Η απάντηση είναι με δωρεές , με διαφημίσεις, και με τη διαφοροποίηση των υπηρεσιών τους. Δηλ. μπορεί να έχουν μια ελεύθερη εφαρμογή, αλλά να προσφέρουν άλλες, λίγο πιο εξελιγμένες/εμπλουτισμένες επ' αμοιβή.

Το καλό είναι ότι και μεγάλες εταιρείες, (πχ Microsoft, Adobe, Sun, Netscape) στρέφουν πλέον ένα μέρος των υπηρεσιών τους στο ελεύθερο λογισμικό, καθώς βλέπουν ότι παράγει δημιουργικότητα και νέες/καλύτερες υπηρεσίες.

Από τις άδειες, και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων, έχουν ξεπηδήσει ένα σωρό υπηρεσίες στο διαδίκτυο που  αξιοποιούν αυτό που ο P. Virno ονομάζει γενική νόηση (General Intellect). Το παγκόσμιο δίκτυο των Indymedia, για από τα κάτω, κινηματική πληροφόρηση, οι εφαρμογές με wiki, όπως η wikipedia, είναι δυο καλά παραδείγματα.

Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που επιτυγχάνεται με τις εφαρμογές ανοιχτού κώδικα είναι η δημιουργία και η διεύρυνση μιας κοινότητας/ή ενός δικτύου χρηστών που αλληλοϋποστηρίζονται και αλληλοβοηθούνται,  μοιράζονται λογισμικό, προσφέροντας χωρίς αντίτιμο τον κόπο της δουλειάς τους και τις γνώσεις τους.

Ένα site που επιχειρεί σιγά σιγά να θεωρητικοποιήσει αυτό το ζήτημα της ελεύθερης πρόσβασης και του ανοιχτού λογισμικού είναι το P2P Foundation. Προβάλλει τη δικτύωση, την ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών (χωρίς πνευματικά δικαιώματα) και την απο-τα-κάτω δημιουργικότητα. Είναι αρκετά ενδιαφέρον και περιεκτικό, ενώ σίγουρα θα οδηγεί και σε άλλους ιστότοπους.

Να κλείσουμε αυτό το πρώτο μέρος τονίζοντας ότι οι εφαρμογές ανοιχτού λογισμικού και ελεύθερης πρόσβασης είναι από τα ουσιώδη κομμάτια αυτού που λένε ότι θα είναι η νέα φάση του διαδικτύου, το Web 2.0. Με άλλα λόγια υποστηρίζεται ότι προκύπτουν νέες υπηρεσίες στο διαδίκτυο, που θα δίνουν έμφαση στην κοινωνική δικτύωση, τα πολυμέσα που προέρχονται από κοινότητες (community-generated media) και γενικά την παροχή περιεχομένου από τους χρήστες/τριες. Εν ολίγοις, αυτό που υποστηρίζεται είναι ότι θα εκλείψει σιγά σιγά το μοντέλο από τα πάνω (top-down), πχ όπου μια εταιρεία παράγει μια ιστοσελίδα για να διαφημίσει τα προϊόντα της, και θα έλθει ένα μοντέλο (bottom-up) από τα κάτω όπου οι χρήστες/τριες, με ελάχιστες  προγραμματιστικές γνώσεις, μπορούν να "ανεβάσουν" υλικό (φωτογραφίες, βίντεο, κείμενα) σε μια ιστοσελίδα και να διασυνδέονται με άλλους χρήστες.

Τέλος του Α' Μέρους. Στο Β' θα αναφερθούν τα πιο ακαδημαϊκά ζητήματα.

technorati tags:open, source, history, examples

Blogged with Flock

Συνέδριο: DIS/ORGANIZED PLEASURES: Changing bodies, rights and cultures

Ένα ακόμη συνέδριο, που μπορεί να ενδιαφέρει κάποιους και κάποιες, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς στην άκρη του κόσμου, στο Περού!

DIS/ORGANIZED PLEASURES: Changing bodies, rights and cultures

Abstracts must be received by February 28th, 2007

The International Association for the Study of Sexuality and Culture in Society, invites academics, activists and all persons interested in sexuality and human rights to submit abstracts for its 6th Conference to be held in Lima, Peru, between 27 -29 June, 2007. The conference host is Cayetano Heredia University.

This year the Conference will focus on sexual movements in a changing world, where bodies, cultures and even the concept of ?rights? are evolving. Conference thematic areas include:  Bodies/Pleasure and Wellbeing, Sexual Rights and Mobilization, Sexual Cultures, and Globalization, Poverty and Sexuality.

Immediately after the Conference there will be a two week post-conference training on
sexuality. A limited number of scholarships for the conference as well as fellowships for the post-conference will be awarded to persons from less developed countries.
IASSCS is an international association founded in 1997 to promote the study of sexual
identity, desire and experience in specific social and cultural contexts and facilitate communication about scholarly as well as
research and training possibilities between colleagues around the globe.

Through its Conferences IASSCS tries in particular to bring together scholars and activists in sexual rights from all countries to exchange experiences about research and mobilization in the defense of sexual rights, and promote good quality sexuality research in the countries of the South, by stimulating young researchers and by
building research capacity in specific universities or centres for research.

More information: www.iasscs.org/2007conference

Πως είναι οι αλλαγές στο μπλόγκ;

technorati tags:συνεδριο, σεξουαλικότητα, κουλτούρα

Blogged with Flock

International Society fot Theoretical Psychology - καθυστερημένη ανακοίνωση συνεδρίου

Call for Papers for Next ISTP Conference

THEORETICAL PSYCHOLOGY BEYOND BORDERS: TRANSDISCIPLINARITY AND INTERNATIONALIZATION

Date: June 18-22, 2007 Location: York University, Toronto, Ontario, Canada

This conference is the premier opportunity for theoretical psychologists and graduate students interested in theoretical issues in psychology to present, discuss, and reflect on theoretical psychology in a transnational and transdisciplinary context.

The Conference invites contributions to theoretical psychology from all scholarly approaches. Deadline for submissions will be January 20th, 2007.

Generating collaborations with colleagues from allover the world will be encouraged throughout the conference. TheConference invites contributions to theoretical psychology from allscholarly approaches. They include (but are not limited to) activitytheory, anthropological psychology, clinical theory, cognitive science,critical psychology, cultural psychology, developmental theory,epistemology, ethics, evolutionary psychology, feminist psychology,health psychology, hermeneutics, history of psychology, indigenouspsychologies, methodology, phenomenology, philosophical psychology,postcolonial theory, postmodern psychology, psychoanalytic theory,social constructionism, systems theory, theoretical neuroscience, andtheory of psychological practice.

Invited speakers (pending SSHRC funding): Jessica Benjamin, Kurt Danziger, Jeanne Marecek, Isaac Prilleltensky, Robert Wilson.

Wespecifically encourage submissions of symposia (3-5 papers, 1 hour 50minutes) and conversation sessions (55 minutes). The program committeeis open to innovative ways for presenting theoretical material and thusinvites submissions of alternative formats (55 minutes or 1 hour 50minutes) such as interactive symposia, workshops, theoreticalencounters, or performances relating to theoretical issues oftransdisciplinarity and internationalization of psychology. Thosewishing to submit individual papers (20-25 minutes) are asked to submitan abstract of 300 words (maximum) by January 1, 2007. Symposiasubmissions require a 300-word (maximum) abstract outlining the focusof the symposium written by the organizer(s) in addition to 300-word(maximum) abstracts from each of the contributors. The organizer of thesession should collect these from the participants and submit theproposal as one package. Conversation sessions require a 300-word(maximum) abstract written by the organizer(s). Alternative formatsshould be submitted following the rules for a symposium or aconversation session.

Please submit the following information: (a) 1stline: Form of submission (individual paper, symposium, conversationsession, etc.). (b) 2nd line: Family name, first name. Institution,country [first author]. Family name, first name. Institution, country[second author], etc. (c) Next line: Title of paper (or symposium,conversation session, etc.). (d) Next lines: Abstract.

The proposal should be sent preferably as an e-mailattachment in Microsoft Word format to each of the following members ofthe program committee before the deadline of January 15, 2007 (in the“subject” line of the e-mail write: ISTP 2007 submission):

Dr. Thomas Teo, Associate Professor, History & Theory of PsychologyYork University, Department of Psychology 4700 Keele Street, Toronto, Ontario, CANADA, M3J 1P3
E-mail: tteo@yorku.ca Phone: 416-736 5115 Fax: 416-736 5814

For more information visit the Conference Web Site.

technorati tags:theoretical, sychology conference

Blogged with Flock

Συλλογή Yπογραφών ενάντια στο άρθρο 16 - Συγκέντρωση 10/1

Την περίοδο αυτή υπάρχει μια πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, ενώ οργανώνονται (παν)εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις στις 10/1.

το κείμενο για τη συλλογή υπογραφών:

"Στις 10 του Γενάρη 2007 η κυβέρνηση θα φέρει στη Βουλή εσπευσμένα και
με συνοπτικές διαδικασίες στη βουλή το θέμα της αναθεώρησης του Άρθρου
16 του Συντάγματος, σε μια προσπάθεια πλήρους ιδιωτικοποίησης της
εκπαίδευσης, με την ελπίδα ότι θα μπορέσει να «πιάσει στον ύπνο» την
εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και την υπόλοιπη κοινωνία.

Η πανελλαδική πρωτοβουλία για το Άρθρο 16 μαζεύει υπογραφές σε μια
προσπάθεια άμεσης συγκρότησης των αντιστάσεων. Μπείτε στη σελίδα
www.arthro16.gr, διάβαστε το κείμενο υπογραφών και αν συμφωνείτε
υπογράψτε το και προωθείστε αυτό το μήνυμα και αλλού."

Αλλά για τι διαμαρτυρόμαστε; για τι να υπογράψουμε να μην αλλάξει;
Για τη μικρότερη χρηματοδότηση στην παιδεία στην ευρώπη; για τη μετακύλιση του κόστους από τις ελλείψεις της εκπαίδευσης από το κράτος στην οικογένεια;
Ή μπορούμε να πούμε ότι το δήμοσιο πανεπιστήμιο είναι ο ιδεώδης, ασφαλής (και ανοιχτός, lol) χώρος εργασίας για τους νέους ερευνητές;

Η γαλέρα του Νοεμβρίου είχε ένα πολύ καλό άρθρο για το ζήτημα.
Αυτά ως τροφή για κριτική...

Flesh Machine: νέο περιοδικό για το σώμα και τις επιθυμητικές μηχανές

Flesh Machine: πρώτο τεύχος

ένα πολύ ωραίο νέο φανζήν
Υπάρχουν ακόμη Γκουατταρικοί/ες στην Ελλάδα;
Όπως Φαίνεται!!!

τα θέματα είναι:
- AIDS, Χάκερς, και η Αλ Κάιντα: Η ιδεολογία των ασύμμετρων απειλών και η νέα αστική ηθική οικονομία (χρ. λυντέρης)
- Πνεύματα Αντίστασης (Aihwa Ong)
- Dreamachine (ή γίνε κι εσύ κάτι παραπάνω από άνθρωπος...)
- Σατανικός Πανικός
- Transgender και άλλες νεράιδες: μια συνέντευξη για τα φύλα και τα gay κινήματα στο Σαν Φρανσίσκο
- Μια απελευθέρωση της επιθυμίας: συνέντευξη του G. Stambolian με τον F.Guattari
- homo rebels

όπως γράφει στο εσώφυλλο, το περιοδικό θα εκδίδεται 3 φορές το χρόνο (άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνας) για τους σκοπούς του κοινωνικού ανταγωνισμού και της επιθυμητικής επανάστασης.

Το ιστολόγιο αυτό θα ήθελε πάρα πολύ να συνεργαστεί με το flesh machine!!!

Χρόνια Πολλά!