H συνεχής εργασία των ερευνητών και η 'Αντιγόνη'

Χθες λοιπόν, είχε Γενική απεργία στη χώρα, και μια μεγάλη συγκέντρωση.
Δεν κυκλοφορούσαν Μέσα μαζικής μεταφοράς, δημόσιες υπηρεσίες βεβαίως βεβαίως, πολλές τράπεζες, ΜΜΕ, ακόμη και μαγαζιά μικρά (βέβαια όχι στο χώρο της πορείας και στο κέντρο).
Ακόμα και μια συναυλία που ήταν να γίνει στο Αν ακυρώθηκε (οι of Montreal, αν ενδιαφέρεστε). Δεν υπήρχαν πτήσεις για να φτάσει το συγκρότημα...

Αλλά αυτοί που παράγουν πλούτο, ιδέες, πληροφορίες, γνώση με τη σκέψη τους πως απεργούν;
Πως κατεβάζουν τους διακόπτες; Πως κλείνουν το μυαλό τους;
Τί γίνεται αν σου έρθει μια καλή ιδέα και είναι ημέρα απεργίας;  Δεν τη σημειώνεις; Την ξεχνάς επίτηδες; Λές θα τη γράψω αύριο;
Και αν είναι απεργία διαβάζεις κάποιο επιστημονικό βιβλίο/σύγγραμμα ή όχι; Ψάχνεις στο ιντερνετ; Ενημερώνεις το blog σου;

Γράφω έτσι αυτοβιογραφικά όχι για να τονίσω τα προβλήματα της άυλης εργασίας στο πανεπιστήμιο, αλλά για να στηλιτεύσω (!) και να κριτικάρω την πρακτική της ΜΚΟ "Αντιγόνη" (Κέντρο Πληροφόρησης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία) που επέλεξε να διεξάγει την ετήσια Στρογγυλή της Τράπεζα για τις διακρίσεις στην αγορά εργασίας και στην πρόσβαση στην υγεία και την κοινωνική πρόνοια την ημέρα της Γενικής Απεργίας ενάντια στα προτεινόμενα μέτρα της κυβέρνησης της Ν.Δ. για το Ασφαλιστικό.
Και μάλιστα στο Αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ.
Εντάξει, γνωρίζουμε ότι οι καρεκλοκένταυροι της ΓΣΕΕ δεν έχουν και πολλούς ενδοιασμούς για τους νέους εργαζόμενους και την ερευνητική εργασία. Ούτε τόση οργάνωση/προνοητικότητα.
Αλλά από συναδέλφους ερευνητές/ερευνήτριες, και μάλιστα ενός "χώρου" των δικαιωμάτων, του αντιρατσισμού, της "αριστεράς" ή της "οικολογίας" (το εισαγωγικά γιατί και οι έννοιες είναι ασαφείς ούτε ξέρω πως οι ίδιοι αυτοκατηγοριοποιούνται) θα περίμενα περισσότερο σεβασμό στους θεσμούς των εργατικών αγώνων και κυρίως του δικαιώματος στην μη παραγωγή εργασίας. Γιατί η συμμετοχή/προσέλευση σε ένα συνέδριο συνεπάγεται την απόκτηση γνώσης, την παραγωγή κοινωνικότητας, τη συζήτηση, την παραγωγή ιδεών...
Δηλαδή τη συνεχή εργασία.

θα απαντήσει κάποιος ότι, "καλά εντάξει αν θέλεις πας σε ένα συνέδριο, αν δεν θέλεις απεργείς, γιατί κράζεις;" Γιατί η συμμετοχή σε ένα συνέδριο είναι κρίκος μιας αλυσίδας, όπου συμεμτέχουν πολλοί και πολλές: διοικητικοί, ομιλητές, catering, MMMεταφοράς (τέτοια δεν είχε την ώρα του συνεδρίου, άρα ταξί), τυπογραφικά, θυρωρεία, μια ολόκληρη σειρά επαγγελμάτων που συντελούν υπόγεια σε μια διοργάνωση.

Εγώ έκανα απεργία, τι έγινε όμως με την προσέλευση του κόσμου;

Blogged with Flock